در این بلندی
نور است و سایه
سپاس به تو که به
نرمی تکیه دادی
به بازوی من 
نه من پرنده‌ای در
قفسم  و نه تو
تو خود آمدی ، چون
روشناییِ بامداد پاییزی
اکنون بخشی از منی ...
 
ریتوا_ لووکانن